Ταξίδι στη Νότια Ιταλία - Κοστιέρα - Αμαλφιτάνα - Κάπρι - Νάπολι!

Βλέπεις φωτογραφίες, βίντεο από τα συγκεκριμένα μέρη και τρελαίνεσαι. Ονειρεύεσαι και προσδοκάς. Πότε θα δοθεί η ευκαιρία να πραγματοποιήσεις αυτό το ταξίδι.

Και επιτέλους. Διαβάζεις ένα πρόγραμμα ταξιδιωτικό από πρακτορεία της πόλης σου και ενθουσιάζεσαι.

Όλα όσα λαχταρούσες σε ένα πρόγραμμα 5 ημερών. Και δώρο 2 κρουαζιέρες. Μία στο Κάπρι και άλλη μία στο Αμάλφι.

Προπληρώνεις την εκδρομή, ετοιμάζεις βαλίτσες και τσουπ στο αεροδρόμιο γεμάτη χαρά, ανυπομονησία, προσμονή.

Για όλα όσα θα δεις, θα δοκιμάσεις, θα χαρείς

 

1^η ημέρα

Η πρώτη απογοήτευση μας περίμενε μέσα στο αεροπλάνο.

Δεν υπάρχει χώρος να αφήσεις την βαλίτσα σου πάνω από την θέση σου που είναι το πιο φυσιολογικό. Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε.

Με την βοήθεια μίας αγενέστατης αεροσυνοδού η βαλίτσα καμπίνας χάνεται μυστηριωδώς από τα μάτια σου. Όταν εύλογα ρωτάς που θα την βρεις, η συγκεκριμένη αεροσυνοδός ανοιγοκλείνει σχεδόν όλα τα ντουλάπια για να σου πει στο τέλος ότι βρίσκεται μόνο 5 θέσεις πιο μακριά από την θέση σου. Κάτι που σημαίνει ότι για να την παραλάβεις, όταν με το καλό προσγειωθεί το αεροπλάνο, θα πρέπει να περιμένεις να αδειάσει για να μπορέσεις να την πάρεις.

Η πτήση ήταν με Ryan Air. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εννοείται ότι κατά την διάρκεια της πτήσης δεν σου προσφέρουν ούτε ένα νερό. Για καφέ δεν το συζητάμε καν. Αλλά μπορείς να αγοράσεις. Από ένα ποτήρι νερό μέχρι καλλυντικά και δώρα. Να κυκλοφορεί το χρήμα.

Και έφτασε η ώρα της προσγείωσης. ΄Όταν με το καλό φτάνεις στον χώρο που βρίσκεται ο αρχηγός-οδηγός του γκρουπ, αρχίζει το βάδην.

Όχι το λεωφορείο δεν σε περιμένει έξω από την έξοδο του αεροδρομίου, όπως βλέπεις σε πολλά γκρουπ που ανεβαίνουν για να φτάσουν στον προορισμό τους, αλλά περπατάς, περπατάς ανάμεσα σε αυτοκίνητα, λεωφορεία, πεζούς για να φτάσεις στο τελευταίο πάρκινγκ και να επιβιβαστείς τοποθετώντας την βαλίτσα σου στον χώρο αποσκευών.

Τέλος πάντων. Τέλος καλό, όλα καλά. Το ταξίδι αρχίζει. Ούτε σε μισή ώρα βρίσκεσαι επιτέλους στην Νάπολη. Κατεβαίνεις από το λεωφορείο και η ξενάγηση αρχίζει.

Δεν γνωρίζω αν φταίει ο αρχηγός αλλά και πάλι βρίσκεσαι να περπατάς ανάμεσα από άσχημες γειτονιές, κρατώντας σφιχτά την τσάντα σου καθώς ακούς ιστορίες για μαφίες, ληστείες κλπ.

Δεν σου αρέσει ιδιαίτερα η Νάπολη. Τουλάχιστον αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Και παντού ο Μαραντόνα, Σε σημαίες, κούπες, μπλούζες, σε ότι μπορείς να φανταστείς.

Μετά από ώρες περπάτημα φτάνετε σε μία πλατεία κάπως καλύτερη από τα προηγούμενα. Διάλειμμα μίας ώρας για φαγητό

και μετά ξανά περπάτημα για να βρούμε το λεωφορείο. Νοιώθω ότι περπάτησα όλη την πόλη με τα πόδια.

Με το λεωφορείο ανεβαίνουμε στην πάνω ρούγα. Εκεί που τα σπίτια είναι πολύ ακριβά, και διαμένουν οι πλούσιοι. Όμορφη τοποθεσία. Καμία σχέση με τις προηγούμενες εικόνες. Φυσικά στον λόφο δεσπόζει και η βίλα του Μαραντόνα.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Check in και μπαίνουμε στα δωμάτια. Σε γενικές γραμμές καλό φαίνεται.

Δεν έχει μπαλκόνι. Ας ανοίξουμε την κουρτίνα να δούμε την θέα. Ουάου!!! Απαίσιο!!! Βλέπουμε το μπαλκόνι της απέναντι οικοδομής που δυστυχώς είναι χάλια. Κλείσε την κουρτίνα. Ψυχοπλακώνομαι.

Ένα ντουζάκι στα γρήγορα και ας παραγγείλουμε ένα καπουτσίνο. Πεντανόστιμο. Είχε και κρουασάν και γλυκά.

Ωραία. Ξεκουραστήκαμε λίγο. Ας πάμε μία βόλτα με τα πόδια να δούμε την γύρω περιοχή.

Μετά από λίγο αναρωτιόμαστε που πάμε οι τρελοί. Δεν έχει τίποτα το ωραίο για να δεις με τα πόδια. Ούτε μία ταβέρνα να τσιμπήσεις κάτι.

Επιστροφή. Στην reception ζητάμε αλλαγή δωματίου με θέα. Είναι θετικοί αλλά θα γίνει αύριο. Απλά πρέπει να ξανακλείσουμε βαλίτσες μετά το πρωινό. Ελπίζουμε

 

2^η ημέρα

Το πρωινό συμπαθητικό. Ποικιλία και αρκετά νόστιμα είδη. Αλλά στο γρήγορο. Να μην αργήσουμε.

Γιατί σήμερα θα πάμε κρουαζιέρα στο Κάπρι.

Ξεκινάμε για το λιμάνι. Πάλι με τα πόδια. Μέσα στον ήλιο. Ευτυχώς σήμερα προνοήσαμε και φοράμε καπέλα. Και περπατάμε, και περπατάμε, και…

Επιτέλους. Ο αρχηγός μας φέρνει τα εισιτήρια. Και εκεί διαπιστώνεις ότι δεν σε περιμένει κάποιο σκάφος για κρουαζιέρα αλλά το πλοίο της γραμμής. Και μάλιστα μέσα. Είναι ήδη γεμάτο όταν μπαίνουμε. Κάπου να καθίσουμε τουλάχιστον. Οι θέσεις δίπλα στο παράθυρο είναι όλες πιασμένες. Αναγκαστικά στην μέση. Χωρίς να βλέπουμε και πολλά, πολλά….

Φτάσαμε στο Κάπρι. Μας περιμένουν μικρά λεωφορεία (με το αζημίωτο πάντα=15 ευρώ το άτομο έξτρα εννοείται) για να μας ανεβάσουν στον Ανακάπρι και στο Κάπρι.

Εκείνοι οι υπέροχοι βράχοι που είναι το σήμα κατατεθέν του νησιού είναι από την άλλη πλευρά και μάλλον δεν θα τους δούμε ποτέ.

Στο Ανακάπρι γυρνάμε στα σοκάκια, χαζεύουμε, φωτογραφιζόμαστε, ψωνίζουμε. Όμορφο μέρος.

Δεν θα ανεβούμε στον Monte Solaro με τον αναβατήρα με την μονή καρέκλα. Έχει τεράστια ουρά και δεν ξέρω αν θα προλάβουμε. Από εκεί έχει φοβερή θέα, αλλά….

Καθόμαστε για μία μπύρα! Οι τιμές στον Θεό! Αλλά έτσι μας αρέσει.

Ξανά στο λεωφορειάκι και πάμε Κάπρι. Παρκάρουμε κάτω και ανεβαίνουμε με τα πόδια. Έχει πολλά πάρκινγκ πολύ πιο κοντά στον προορισμό μας αλλά εμείς, τι να πω, μάλλον είμαστε λάτρεις του βαδίσματος και της ταλαιπωρίας.

Ξενάγηση του πεντάλεπτου, λίγες φωτογραφίες στα γρήγορα, ανάμεσα σε άπειρους τουρίστες, ένα νερό 0,5 λίτρο στην τιμή των 2 ευρώ, και μετά κατεβαίνουμε στο πάρκινγκ.

Όλα στα γρήγορα. Βιαστικά. Κουραστικά.

Μετά μας περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Θα πηγαίναμε και στο Σορέντο που δεν ήταν στο πρόγραμμα. Τέλεια!!!

Υπέροχο μέρος. Φανταστικά ξενοδοχεία. Κόσμος που χαίρεται την θάλασσα απολαμβάνοντας το μπάνιο του.

Γρήγορα. Υπάρχει ένα ασανσέρ για να ανεβούμε πάνω. Τρέξτε λίγο. Ο χρόνος τρέχει.

Σεργιάνι στα σοκάκια που είναι πανέμορφα ανάμεσα σε μαγαζάκια που πουλούν είδη λαϊκής τέχνης και εστιατόρια που σε προκαλούν με τις μυρωδιές τους.

Πεινάω. Βαρέθηκα να τραβώ φωτογραφίες. Σε ένα στενό ένα ιδιαίτερο μαγαζί. Παραγγέλνουμε πίτσα με προσούτο, μοτσαρέλα  και ροζέ κρασί.

Αχ για τέτοιες στιγμές είναι υπέροχα τα ταξίδια. Πληρώσαμε κάτι παραπάνω βέβαια (70 ευρώ τα 2 άτομα) αλλά άξιζε τον κόπο.

Αλλά και πάλι να βλέπουμε το ρολόι μην τυχόν και ξεφύγουμε από την ώρα του ραντεβού.

Εκεί στην γέφυρα με τις σημαίες είναι το ραντεβού. Σιγά σιγά μαζευόμαστε. Όλοι ή σχεδόν όλοι γιατί λείπει μία παρέα και ο αρχηγός. Οι οποίοι φτάνουν με μισή ώρα καθυστέρηση και μας βγάζουν λίγο πολύ τρελούς όσους ήρθαμε στην ώρα μας.

Το λεωφορείο δεν είναι στον τόπο συνάντησης. Περπατάμε και πάλι σαν τις άδικες κατάρες να βρούμε το πάρκινγκ που θα μας περιμένει. Εμείς φτάσαμε αλλά το λεωφορείο έκανε τουλάχιστον μισή ώρα να έρθει να μας πάρει.

Στο ξενοδοχείο μας περίμενε άλλο δωμάτιο. Σε πιο πάνω όροφο και με θέα. Το λιμάνι, την θάλασσα, τα κρουαζιερόπλοια.

Τελικά είναι ωραία η ζωή!!!

 

3^η ημέρα

Πρωινό και ξεκινάμε για Πομπηία. Προαιρετική εκδρομή 25 ευρώ το άτομο. Μας περιμένει ξεναγός. Μας προμηθεύουν ακουστικά. 6 ευρώ το άτομο.

Είδαμε πολλά, μάθαμε αρκετά, αλλά πάντα μέσα σε προκαθορισμένο χρόνο. Βιαστικά. Κοινώς με την ψυχή στο στόμα. Είχαμε ξαναπάει. Τα είχαμε ξαναδεί. Αλλά…

12 η ώρα είχαμε τελειώσει. Η πρόταση του αρχηγού να πάμε στο Castel Sant Elmo. Υπάρχει ένα φανταστικό καφέ με υπέροχη θέα όλη την Νάπολη.

Το λεωφορείο μας αφήνει σε στάση τελεφερίκ. Ανεβαίνουμε και κάποια στιγμή φθάνουμε στο τέρμα.

Μεσημέρι. Ντάλα ο ήλιος. Ανηφορικός δρόμος διάρκειας 15 λεπτών. Αγκομαχάμε αλλά ελπίζουμε στο υπέροχο αποτέλεσμα.

Αχ, φτάσαμε. Η θέα καλούτσικη αλλά η ταλαιπωρία πολύ μεγάλη. Φωτογραφίες και πάμε στο καφέ να κάτσουμε να απολαύσουμε.

Αλλά το καφέ δεν έχει θέα. Είναι απέναντι. Παίρνουμε COCA COLA. Να ξεδιψάσουμε. Πάμε να καθίσουμε, να ξαποστάσουμε, αλλά επειδή πήραμε το είδος από μέσα, δεν δικαιούμαστε τραπέζι και καρέκλες. Βρε ουστ. Φεύγουμε εκνευρισμένοι. Όχι μόνο εμείς. Όλοι του γκρουπ.

Ο αρχηγός μας έχει ήδη παρατήσει. Οι οδηγίες σαφείς. Ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο και επιστρέφουμε. Χανόμαστε. Ρωτώντας βρίσκουμε άλλον σταθμό τελεφερίκ. Πολύ πιο κοντά. Φεύγουμε βρίζοντας τον αρχηγό.

Στην πόλη παίρνουμε ταξί για το ξενοδοχείο. Το ταξίμετρο γράφει 5,35, ο οδηγός ζητάει 10 ευρώ. Τα δίνουμε. Και αν ο ταξιτζής είναι της μαφίας?

 

4η ημέρα

Πλέον γνωρίζουμε. Η κρουαζιέρα στο Αμάλφι θα γίνει με το πλοίο της γραμμής. Ξεκινάμε νωρίς. Αλλά ένα ατύχημα μας κρατάει μακριά από το Σαλέρνο που είναι το λιμάνι από όπου θα πάρουμε το καραβάκι για το Ποζιτάνο και το Αμάλφι. Αποτέλεσμα να χάσουμε το δρομολόγιο και να περιμένουμε μία ώρα και για το επόμενο.

Φτάσαμε στο Ποζιτάνο.

Κάτι θυμίζει από τις φωτογραφίες αλλά τα καλύτερα είναι ψηλά και δεν μπορούμε να τα προσεγγίσουμε λόγω έλλειψης χρόνου. Αν κάποιος επιθυμεί μπάνιο μόνο μπροστά στο λιμανάκι ανάμεσα στις βάρκες. Γρήγορες ματιές, μερικές φωτογραφίες, λίγο βίντεο και ήρθε η ώρα της επιστροφής.

Το καράβι μπροστά μας. Ο κόσμος μπαίνει. Αλλά ο αρχηγός μας λείπει. Όταν με το καλό ξεπροβάλει μας ανακοινώνει ότι εμείς δεν ταξιδεύουμε με αυτό που φεύγει αλλά περιμένουμε το άλλο.

Οι επιβάτες μας χαιρετούν και φεύγουν. Εμείς περιμένουμε. Και τότε σκάει το παραμύθι. Τελικά αυτό έπρεπε να πάρουμε. Το επόμενο θα έρθει σε δύο ώρες. Απογοήτευση. Νεύρα. Εκνευρισμός. Οπότε πίσω και σε 1 με 1,5 ώρα ξανά εδώ.

Πάμε για μια μπύρα. Να ηρεμήσουμε. Χαζεύουμε τα μαγαζάκια.

Και η ώρα της επιστροφής φτάνει. Πάμε για Αμάλφι. Το έχουμε δει σε βίντεο, σε φωτογραφίες. Το αγαπήσαμε. Το λατρέψαμε. Και επιτέλους. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Στο δρόμο ψιλοβρέχει. Και φυσάει πολύ. Μας κλείνουν τις πόρτες γιατί το κύμα μας κάνει μούσκεμα.

Ήρθαμε. Κατεβαίνουμε. Όλοι με τον αρχηγό στην μικρή πλατεία. Στην εκκλησία του Αγίου Αντρέα. Δυο τρεις κουβέντες και μετά ελεύθεροι. Να γυρίσουμε, να γνωρίσουμε, να περάσουμε καλά.

Κάποια ψώνια για τα παιδιά. Κάρτες για τα κορίτσια, Πινόκιο που γράφουν Αμάλφι για τα παιδιά, και μπλούζα Αμάλφι για το μωρό.

Βγαίνουμε από το μαγαζί. Μα τι? Βρέχει? Γρήγορα ένα υπόστεγο. Δυστυχώς την πατήσαμε. Βροχή μέχρι την ώρα της επιστροφής, Της ώρας που φεύγει το τελευταίο καραβάκι.

Όταν επιτέλους ανεβαίνουμε στο καραβάκι, η βροχή έχει σταματήσει και ένας ήλιος λαμπρός ξεπροβάλει. Επιστροφή στο Σαλέρνο και μετά ξενοδοχείο.

 

5^η ημέρα

Ελεύθερη μέρα.

Μέχρι τις 12 πρέπει να έχουμε ετοιμάσει βαλίτσες, να έχουμε κάνει check out και μετά να περιμένουμε μέχρι τις 4 για να πάμε αεροδρόμιο.

Τρώμε χαλαρά πρωινό, χωρίς να βιαζόμαστε, πακετάρουμε, κάνουμε check out και πάμε μια τελευταία βόλτα στην Νάπολη που πλέον αρχίσαμε να την μαθαίνουμε.

Τελευταίες φωτογραφίες σε μνημεία, κάστρα, σιντριβάνια και ένα συγνώμη από την πόλη που έχει την ομορφιά της, απλά δεν μας την έδειξαν όπως έπρεπε.

Συμπέρασμα εκδρομής

Σε τέτοιες εκδρομές μην περιμένεις να ζήσεις το όνειρο όπως το έχεις στο μυαλό σου.

Τα χρήματα που δίνεις είναι αρκετά, αλλά το πρόγραμμα είναι ασφυκτικό και δεν σου δίνει αυτά που θέλεις. 

Οι τοποθεσίες είναι πολύ όμορφες όταν έχεις χρόνο να τις γυρίσεις και να τις αφουγκραστείς και πολύ χρήμα για να διαλέξεις κάτι πολύ καλύτερο. Και στην Νάπολη και στο Κάπρι και στο Σορέντο και στο Ποζιτάνο και στο Αμάλφι.