Αη... στο καλό 2021!
Βιώσαμε πολλά. Τα περισσότερα δεν είχαν να κάνουν με αποκλειστικά δικές μας επιλογές, αλλά ήταν απόρροια μιας παγκόσμιας, διεθνούς πανδημίας που δυστυχώς έφθασε στην χώρα μας και εγκαταστάθηκε χωρίς ιδιαίτερη λεπτότητα στον ιδιωτικό μας χώρο.
Αναγκαστήκαμε να περιορίσουμε τις ελευθερίες μας, να τιγκάρουμε σε μάσκες και αντισηπτικά, να χάσουμε τον μπούσουλα. Να κάνουμε και μία και δύο και τρεις δόσεις εμβολίου και να μην είμαστε σίγουροι ότι γλυτώσαμε, ότι ξεπεράσαμε τον κίνδυνο.
Όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα και σίγουρα χάθηκαν με σταδιακές αποφάσεις που μας ανακοινώνονταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μας έκαναν να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας.
Ξεχάσαμε πολλά πράγματα. Τις βόλτες χωρίς μάσκες και διαπιστευτήρια (πιστοποιητικά εμβολιασμού ή νόσησης, ταυτότητες,) στα μαγαζιά για αμέτρητο shopping therapy.
Τα γραφικά ταβερνάκια που περνούσαμε όμορφες στιγμές πίνοντας το κρασάκι μας και αναλύοντας τα χίλια μύρια θέματα της καθημερινότητάς μας, χωρίς να νοιαζόμαστε αν ο δίπλα, σε απόσταση αναπνοής, έκανε εμβόλιο ή ήταν κρυωμένος και φτερνιζόταν.
Τις καφετέριες που απολαμβάναμε τον αρωματικό καφέ παρέα με ζεστά κρουασάν. Τα θέατρα και τους κινηματογράφους που παρακολουθούσαμε όλες τις νέες παραστάσεις.
Μα περισσότερο από όλα ξεχάσαμε τι σημαίνει αγκαλιά. Για τα αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν ζουν στο ίδιο σπίτι με μας. Τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Τα αδέλφια μας, τους φίλους μας.
Αρχίσαμε να επικοινωνούμε με βιντεοκλήσεις και με μηνύματα. Μάθαμε να ψωνίζουμε με Take away - Click away - Drive through.
Γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Αντί να είσαι μέσα στο κατάστημα και να διαλέγεις αυτό που επιθυμείς να αγοράσεις, να στέκεσαι από έξω και να επικοινωνείς με μηνύματα και παντομίμα.
Και βλέπουμε στην τηλεόραση στις διάφορες εκπομπές, τα πολλά άτομα το ένα επάνω στο άλλο, τις αγκαλιές και τα φιλιά μπροστά στην οθόνη μας, και μας πιάνει το παράπονο. Αλλά και τα νεύρα.
Αισθανθήκαμε πολλές φορές την επιθυμία να εναντιωθούμε, να αντιδράσουμε, να πολεμήσουμε για τα θιγμένα μας δικαιώματα, που σταδιακά και με μεθοδευμένες κινήσεις πολλαπλασιάζονται, αλλά λίγο το χουχούλιασμα στην πολυθρόνα,
Και τρέχουμε τις ύστατες στιγμές του 2021 να εξοφλήσουμε την προτελευταία δόση του ΕΝΦΙΑ για να μην μας πάρουν το σπίτι μας που έχουμε χρυσοπληρώσει άπειρες φορές από τότε που το αποκτήσαμε και να ελέγξουμε ξανά και ξανά στο taxisnet μήπως εμφανίστηκε κάποια καινούργια υποχρέωση που δεν είχαμε προβλέψει.
Περιμένουμε ότι τα τέλη κυκλοφορίας θα πάρουν ίσως παράταση. Όχι δεν μειώθηκαν κάποιοι μήνες επειδή έτσι και αλλιώς δεν τα χρησιμοποιούμε. Απλώς πήγαν πιο πέρα. Θαρρείς και τότε θα μας έρθει κληρονομιά και θα έχουμε μεγαλύτερη οικονομική άνεση.
Το μόνο ευχάριστο είναι ότι παρόλα τα χίλια μύρια που μας συμβαίνουν ο χαρωπός τουρίστας δεν πτοείται και φεύγει για διακοπές στα Ζαγοροχώρια αφήνοντας βέβαια ανοιχτό το κινητό του για ότι χρειαστεί.
Και όμως όλα αυτά δεν μας τρομάζουν πια. Υγεία έχουμε? Το λέμε, το ξαναλέμε και στο τέλος το εμπεδώνουμε.
Και αρχίζουμε τα όνειρα για την νέα χρονιά. Και θέτουμε στόχους. Και ελπίζουμε. Όλα το 2022 θα είναι καλύτερα. Θα μειωθούν τα κρούσματα, θα εκμηδενισθούν οι νεκροί, θα εξαφανισθεί ο ιός.
Υγεία, αγάπη, ειρήνη, χαρά, ευτυχία. Ότι δεν καταφέραμε την προηγούμενη χρονιά λόγω κακού timing είναι χίλια τοις εκατό σίγουρο, ότι θα το πετύχουμε σε αυτήν που βρίσκεται προ των πυλών και μας περιμένει.
Γιατί τα καλύτερα έρχονται και εμείς είμαστε εδώ γεμάτοι ανυπομονησία και προσμονή και για να τα συναντήσουμε αλλά και για να τα γευθούμε.
Προς το παρόν ας ψάξουμε εκείνη την υπέροχη συνταγή για βασιλόπιτες και τσουρέκια, να μοσχομυρίσει το σπίτι μας,
και να μην ξεχάσουμε φέτος να βάλουμε καλύτερο νόμισμα να χαρούν τα παιδιά όταν το κερδίσουν, και τι να πούμε άλλο από:
Δεν υπάρχουν σχόλια: