Ο πρώτος 1/2 χρόνος

Σήμερα είναι μία μεγάλη μέρα. Για σένα που κλείνεις το πρώτο μισό χρόνο της ζωής σου.

Και πολύ περισσότερο για όλους εμάς που σε έχουμε στη ζωή μας. Και σε καμαρώνουμε. Και σε θαυμάζουμε. Και σε αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας.

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Πότε ήσουν τόσο δα μικρούλης, μια σταλίτσα και σε ακουμπούσαμε και έμενες σχεδόν ακίνητος, ήσυχος και σταθερός. Τότε μόνο για το γάλα έκλαιγες και για όταν χρειαζόσουν άλλαγμα.

Όλα τα άλλα δεν είχαν και ιδιαίτερη σημασία. Και νταούλια να βαρούσαν δίπλα σου, αν ήθελες να κοιμηθείς απλά έκλεινες τα ματάκια σου και βυθιζόσουν στην αγκαλιά του Μορφέα.

Τώρα έχεις άποψη. Άρχισες δειλά δειλά να εκφράζεσαι και να συμμετέχεις σε όλα. Να προφέρεις τις πρώτες λεξούλες, όχι κάτι συγκεκριμένο. Απλά ήχους που για τα δικά μας αυτιά προσλαμβάνουν νόημα και είναι η ωραιότερη μουσική.

Απολαμβάνουμε να σε παρατηρούμε και να σε παροτρύνουμε να πεις και άλλα, να μας χαρίσεις ακόμα ένα υπέροχο χαμόγελο, να μας κοιτάξεις βαθιά στα μάτια και να νιώσουμε ότι μας αναγνωρίζεις και χαίρεσαι την παρέα μας.

Απλώνεις τα μικρά σου χεράκια και αρπάζεις ότι βρίσκεται στο οπτικό σου πεδίο και με χαρά το βάζεις στο μικρό σου στοματάκι για να το γνωρίσεις, να το γευτείς, να αποκτήσεις γνώση.

Και τρέχουμε να προλάβουμε να μην τα πετάξεις όλα κάτω και χρειάζονται πάλι καθάρισμα και αποστείρωση και αισθανθείς ότι έχασες έστω και προσωρινά το παιχνίδι σου.

Σε κρατάμε αγκαλιά και ακολουθούμε το βλέμμα σου που όλα θέλει να τα ελέγξει, όλα επιθυμεί να τα γνωρίσει, να τα επιθεωρήσει, να τα  χαρεί.

Και είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι που υπάρχεις στη ζωή μας. Aπλά ευχόμαστε να είσαι πάντα γερός, χαρούμενος και ευτυχισμένος. Πλάι στους γονείς σου που σε λατρεύουν και τυχαίνει αυτοί να είναι τα δικά μας υπέροχα παιδιά.