28η Οκτωβρίου

Σήμερα για την Ελλάδα είναι μία μεγάλη, μία τεράστια  γιορτή. Είπαμε το ΟΧΙ στον κατακτητή.

Η μοναδική φαντάζομαι χώρα στον κόσμο που γιορτάζει την έναρξη και όχι την λήξη ενός πολέμου.  Μετά από τόσες αναγνώσεις και εμβαθύνσεις ακόμα αναρωτιέμαι πότε έληξε τελικά ο πόλεμος και πως.

Νομίζω πως οι Γερμανοί αφού έχασαν παγκοσμίως τα αυγά και τα πασχάλια αναγκάσθηκαν σε οπισθοχώρηση, να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, όπως λέμε και εμείς σήμερα.

Για αυτόν τον λόγο δεν έχουμε και μία σταθερή ημερομηνία στη λήξη του πολέμου. Άλλη ισχύει για την Αθήνα (12.10.1944), άλλη για την Θεσσαλονίκη (30.10.1944) και πάει λέγοντας.

Τις ημέρες αυτές στη Θεσσαλονίκη, βιώσαμε άλλη μία εορταστική επέτειο, με ψαλμωδίες, παρελάσεις μαθητικές και στρατιωτικές, με παρασημοφορήσεις, με επιδείξεις κλπ., κλπ.

Καμαρώνουμε λοιπόν τον Ελληνικό Στρατό, που ομολογουμένως κερδίζει τις εντυπώσεις και καταχειροκροτείται και το μάτι μας αντικρύζει τα τανκς. Τα  Panzer. Και ανατρέχοντας στην ιστορία ξαναθυμάμαι ότι είναι η ίδια ονομασία για τα τανκς που συμμετείχαν σε όλα τα θέατρα των επιχειρήσεων,  το   ναζιστικό άρμα μάχης που παρέμεινε στην παραγωγή σε όλη τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ανθεκτικό και αξιόπιστο όπως το χαρακτήριζαν.

Και εγώ η απλή θνητή αναρωτιέμαι: Τελικά δεν μπορούσαν τουλάχιστον να αλλάξουν ονομασία στην  νέα τους παραγωγή? Τι δεν καταλαβαίνω? Που κάνω λάθος?

Αν θέλετε και εσείς διαφωτίστε με για να μάθω η ανεπίδεκτη.