Αχ Μάρτη!!!

Άρθρο γραμμένο πέρσι. Άλλαξε κάτι? Α ναι. Τώρα έχουμε και πόλεμο και τιμές φωτιά στα ύψη. Κατά τα άλλα. Τα ίδια και τα ίδια...

Ένας διαφορετικός Μάρτιος. Χωρίς χαρά, χωρίς προσμονή, χωρίς όνειρα. Παγιδευτήκαμε στους ιούς και στους πρόσφυγες (ή μετανάστες).

Κάθε μέρα με το που θα ανοίξουμε το μάτι, πριν ακόμα βάλουμε μια γουλιά καφέ στο στόμα, ανοίγουμε τηλεόραση ή ίντερνετ και ψάχνουμε απεγνωσμένα σε ποιο νούμερο επιβεβαιωμένου κρούσματος κορωνοιού βρισκόμαστε ή αν έχει αλλάξει κάτι στα σύνορα, ελπίζοντας προς το καλύτερο πάντα.

Και μετά? Πως θα ανταποκριθούμε στις καθημερινές μας δραστηριότητες είτε λέγεται εργασία είτε οτιδήποτε άλλο?

Εφοδιασμένοι με αντισηπτικά αλκοολούχα διαλύματα ξεκινάμε να αδράξουμε την μέρα. Λέμε τώρα.

Γιατί μια ελαφριάς έως βαριάς μορφής κατάθλιψη όλοι μας κουβαλάμε. Ο καθένας μας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους.

Και σαν να μην μας έφταναν όσα βιώνουμε, να έχουμε και το κράτος να μας βομβαρδίζει με ηλεκτρονικές εφαρμογές που άνοιξαν και περιμένουν από εμάς να βρούμε διάθεση και χρόνο να ασχοληθούμε με δαύτες.

Μπορεί να λέγονται αδήλωτα τετραγωνικά ή επίδομα Α21 ή ΚΕΑ ή ακόμα και δήλωση φορολογίας εισοδήματος. Και όλα με ημερομηνία λήξης.  Έλεος πια. Δεν μας λυπάστε. Μας έχετε βομβαρδίσει με χίλια μύρια ενώ μπορείτε να τα κάνετε απλά με ένα πρόγραμμα συσχέτισης στοιχείων και υπηρεσιών, απλά πατώντας ένα κουμπάκι.

Και ο καιρός? Πόσο μα πόσο ίδιος με την διάθεσή μας? Από βροχή μορφής καρεκλοπόδαρα με μαυρισμένο ουρανό μέχρι ντάλα ήλιος και όλα μοιάζουν τέλεια.

Και εμείς ανάμεσα σε τούτα και τα άλλα να προσπαθούμε να μιλήσουμε για αισιοδοξία, για καλή διάθεση, για τα καλύτερα που έρχονται.

Τον κακό μας τον καιρό βέβαια… Αλλά είπαμε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Και ναι, θα τα καταφέρουμε. Θα βγούμε νικητές και από αυτήν την δοκιμασία. Γιατί είμαστε δυνατοί και στην ψυχή και στο μυαλό.