Στο ferry boat

Το καλοκαίρι όλοι λατρεύουμε να πηγαίνουμε στα νησιά.

Αν δεν αποφασίσουμε να πάμε αεροπορικώς και δεν έχουμε την πολυτέλεια του ιδιωτικού σκάφους, αναγκαστικά θα καταφύγουμε στην λύση του ferry boat. 

Είναι μία ιεροτελεστία. Πολύ νωρίτερα από την ώρα αναχώρησης στοιβαζόμαστε στο λιμάνι και κάνουμε ουρές περιμένοντας να έρθει η σειρά μας για να μπούμε. Εννοείται ότι έχουμε εφοδιαστεί με τα εισιτήρια, φωτογραφικές μηχανές, κινητά, γυαλιά, καπέλα και φυσικά μπουκαλάκι με νερό.

Λίγο πριν την είσοδο, ανοιγοκλείνουν οι πόρτες των αυτοκινήτων για να κατεβούν συνήθως τα γυναικόπαιδα. Αυτά ακολουθούν άλλο δρόμο κρατώντας το εισιτήριο στο χέρι για να περάσουν από τον ελεγκτή.

Ο/Η οδηγός του αυτοκινήτου συνήθως με όπισθεν μπαίνει στο χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων. Εκεί κάποιος (άσχετος κατά την ταπεινή μου γνώμη) δίνει οδηγίες για το παρκάρισμα. Για εργονομικούς λόγους τα αυτοκίνητα μπαίνουν τόσο κολλητά το ένα στο άλλο, ώστε αν τυχόν ξεχάσεις κάτι στο αυτοκίνητο, θα το παραλάβεις μετά την άφιξη στο νησί. Οπότε συστήνω καλό έλεγχο πριν εγκαταλείψουμε το όχημα.

Και επιτέλους οι παρέες συναντιούνται στον εξωτερικό χώρο του ferry boat. Ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν την σωστή θέση, ώστε όταν με το καλό ξεκινήσει, να μην μας βρει ο ήλιος αλλά να μην μας φυσάει κιόλας. Δεν επιθυμούμε να μπούμε μέσα για να απολαύσουμε το ταξίδι, την θάλασσα, το αεράκι. Ελπίζουμε και σε δελφίνια, εκεί στα ανοιχτά.

Και να μην ξεχάσουμε να βγούμε φωτογραφίες, πριν την αναχώρηση για να θυμόμαστε τη τοποθεσία από όπου ξεκινήσαμε. Και φυσικά θα φωτογραφηθούμε και εν πλω. Να φαίνονται τα κύματα και οι γλάροι.

Να φαίνεται και εκείνη η στεριά μακριά. Ποιο νησί είπαμε είναι? Και εκείνο το κρουαζιερόπλοιο ωραίο φαίνεται, ας το βάλουμε και αυτό στην φωτογραφία μας. Και εννοείται και selfie να είμαστε όλοι μαζί.

Ανάμεσά μας άνθρωποι κάθε ηλικίας και οικονομικής κατάστασης, με όλες τις ενδυματολογικές απόψεις. Άλλος έχει ετοιμασθεί για παραλία και άλλος για meeting. Ο κάπως μεγαλούτσικος κύριος φοράει σορτς με σαγιονάρα, το ίδιο και η σύζυγός του. Αυτοί μάλλον θα είναι με το εκδρομικό πούλμαν (Δεν ταιριάζει η σαγιονάρα με την οδήγηση, εκεί αναφέρομαι). Ο νεαρός με το laptop που μιλάει συνέχεια στο κινητό προτιμάει τα σκαρπίνια συνδυασμένα με μπλε παντελόνι και ριγέ πουκάμισο. Η ξένη τουρίστρια φοράει το πάνω μέρος του μαγιώ της χωρίς μπλούζα για να μαυρίσει. Και λοιπά, και λοιπά……………..

Παιδιά που τρέχουν, μωρά που κοιμούνται ή κλαίνε αλλά και κατοικίδια κλεισμένα σε ειδικούς χώρους.

Φωνές, συζητήσεις, στρίμωγμα στη καλή θέση για φωτογράφιση με την σειρά.

Και ψώνια στο κυλικείο του πλοίου. Αναψυκτικά, σάντουιτς, κρουασάν, νερό και γκρίνια για το πόσο έχουν όλα ακριβύνει.

Μπροστά μας αρχίζει και φαίνεται το νησί. Όλοι ψάχνουμε να δούμε πως είναι, πως φαίνεται, αν μας αρέσει.

Και ξανά φωτογραφίες, αλλά λίγο με την ψυχή στο στόμα, γιατί από τα μεγάφωνα ανακοίνωσαν να κατέβουν οι οδηγοί στα αυτοκίνητά τους.
Και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Οι οδηγοί φθάνουν, αλλά πως γίνεται πάντα να αργεί αυτός που θα ξεκινήσει πρώτος. Μια αναστάτωση, ένας εκνευρισμός. Καλά που είναι? Δεν ακούει? Επιτέλους εμφανίστηκε. Ο μ-λ-κ-ς!!!.
Και μετά από αρκετή ώρα πατάμε το νησί. Μας διώχνουν γρήγορα από το λιμάνι και πρέπει να σταματήσουμε κάπου να δούμε προς τα πού θα πάμε. Ανοίγουμε χάρτες, κοιτάμε τις πινακίδες και ξεκινάμε. Οι διακοπές αρχίζουν.