Καρναβάλι για πάντα!!!

Βρισκόμαστε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φλεβάρη. Αλλού χιόνια και χαμηλές θερμοκρασίες και σε άλλα μέρη ήλιος και καθαρή ατμόσφαιρα. Ο καιρός μας παίζει.

Σήμερα η εκκλησία μας γιορτάζει την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Την έναρξη του Τριωδίου. Δεν θα αναφερθούμε στην ιστορία του θέματος, γιατί δηλαδή ονομάζεται έτσι, πότε ξεκινά, πότε ολοκληρώνεται. Θεωρώ ότι είναι γνωστά σε όλους μας.  Θα εστιάσουμε όμως στο ότι, ναι επίσημα και με την βούλα ξεκίνησαν τα καρναβάλια. Η αγαπημένη γιορτή κυρίως των παιδιών.

Και θα άρχιζε το τρέξιμο να διαλέξουμε στολές από τα γνωστά σε όλους μας πολυκαταστήματα για να χαρούν τα καμάρια μας.  Άν βέβαια δεν είμασταν σε καραντίνα λόγω του γνωστού σε όλους μας ιού.

Αλλά ήταν πάντα έτσι? ’Η μήπως η οικονομική κρίση, η ανασφάλεια, η ανεργία, η πανδημία και όλα τα κακά συνακόλουθα είναι κάποια από τα τόσα αποτρεπτικά για να βιώσουμε όλοι σαν παιδιά?

Ας ανατρέξουμε σε εκείνα τα παλιά χρόνια που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε από διηγήσεις, φωτογραφίες και αφιερώματα για να πάρουμε θάρρος, θάρρος, θάρρος.

Το σίγουρο είναι ότι και τότε η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού δεν ήταν σε ιδιαίτερα ευκατάστατη θέση, τουλάχιστο ένα μεγάλο ποσοστό – να πω το 99%?.

Αλλά υπήρχε μια χαρά, μία ελπίδα, ένα αισιόδοξο κλίμα που σε παρότρυνε και να ντυθείς καρναβάλι αλλά και να ξεχυθείς στους δρόμους για να διασκεδάσεις.

Και μην φαντασθείτε ότι τότε όλοι είχαν αποκριάτικες στολές. Όχι βέβαια. Υπήρχε καλή διάθεση και απέραντη φαντασία.

Οι άντρες φορούσαν τις ψηλοτάκουνες γόβες των γυναικών της οικογένειας, είτε ήταν σύζυγος, αδελφή, μάνα, κόρη, την ρόμπα της γιαγιάς, έριχναν κάποιο σάλι πάνω τους, έντονο κραγιόν στα χείλη  και το καρναβάλι ήταν έτοιμο. Μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Αντίστοιχα οι κοπέλες φορούσαν το σακάκι και τη γραβάτα του μπαμπά, ζωγράφιζαν με μολύβι μουστάκι και όλοι μαζί στους δρόμους για σεργιάνι, τραγούδι και χορό.

Δεν έλειπαν βέβαια και οι λάτρεις της ραπτικής που με φθηνά υφάσματα δημιουργούσαν έργα τέχνης και έκλεβαν τις εντυπώσεις.

Δυστυχώς σήμερα βρισκόμαστε όλοι σε μια μελαγχολία, σε μία κατάθλιψη. Και αυτό επηρεάζει την όλη συμπεριφορά μας απέναντι στην όμορφη αυτή γιορτή.

Μπορούμε όμως έστω και για λίγο να αφήσουμε πίσω τις μαύρες σκέψεις και με χαμόγελο και αισιοδοξία να θελήσουμε να βιώσουμε ένα καρναβάλι από τα παλιά, που  μόνο χαρά και ευτυχία θα μας προσφέρει. Στο χέρι μας είναι να ξαναγίνουμε παιδιά και να πετάξουμε σερπαντίνες και κομφετί, αδιαφορώντας για όλα όσα μας καταπιέζουν και μας πνίγουν.

Εννοείται βέβαια ο καθένας στο σπίτι του για να αποφύγουμε και τα τσουχτερά πρόστιμα που επιχειρούν να μας βάλουν τα σαΐνια του γνωστού υπουργού.

Γιατί η ζωή είναι όμορφη και έχουμε την υποχρέωση και απέναντί της,  αλλά και απέναντι στον εαυτό μας κυρίως,  να την αγαπάμε και να της φερόμαστε άψογα.

Και με μία ελπίδα. Ότι το 2021 θα είμαστε επιτέλους και ελεύθεροι αλλά και νικητές!!!