Διακοπές με covid-19.

Μας προετοιμάζουν. Κάθε μέρα μας δίνουν και από κάτι. Ένα ξεροκόμματο για το ξεκάρφωμα. Σήμερα στην πόλη μας θα ανοίξει η παραλία.

Αύριο θα έχουμε το διάγγελμα του πρωθυπουργού για να ενημερωθούμε για τα επόμενα βήματα.

Φυσικά την Πρωτομαγιά την ξεχνάμε, όπως κάναμε και για τα καρναβάλια, το Πάσχα κλπ, κλπ….

Από Δευτέρα ίσως δεν θα χρειάζεται να στέλνουμε sms για τις μετακινήσεις μας.

Και λοιπόν? Τι έγινε? Λύθηκε το πρόβλημα? Θα μπορούμε να συνεχίσουμε την ζωή μας από εκεί που την είχαμε αφήσει στις 23 του Μάρτη?

Όχι βέβαια. Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ίσως να έχουμε την δυνατότητα για μεγαλύτερες ελευθερίες κινήσεων αλλά…

Από την στιγμή που δεν έχει βρεθεί το εμβόλιο και δεν έχει εξαφανισθεί ο ιός, τα βήματά μας θα είναι και πάλι δειλά και φοβισμένα.

Δεν θα μπορούμε να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας που τόσο μας έχουν λείψει.

Θα φοράμε μάσκες για να μην κολλήσουμε από κάποιον φορέα που είναι γύρω μας. Θα απολυμαίνουμε τα χέρια μας αμέτρητες φορές. Θα κοιτάμε καχύποπτα όποιον βήχει ή φτερνίζεται. Στα super market θα μπαίνουμε με έλεγχο στα τετραγωνικά. Στις ταβέρνες με αποστάσεις ή και με διαχωριστικά πλεξιγκλάς. Ελπίζω να μπορούμε να βγάζουμε τις μάσκες όταν τρώμε, διαφορετικά…

Και στις παραλίες! Εκεί να δεις θέαμα. Όσοι έχουν εξοχικό που έχει μπροστά ιδιωτική παραλία με πρόσβαση μόνο από το σπίτι, θα κάνουν τα μπάνια τους, θα χαίρονται το δροσερό νερό και θα περνάνε μέλι.

Οι υπόλοιποι, αν τα καταφέρουν να βρουν κάποια απόμερη ακτή ανάμεσα σε βράχια και καρόδρομους θα είναι ok. Διαφορετικά στην μπανιέρα.

Κανένας μας δεν θα έχει την διάθεση να πάει σε ξενοδοχειακή μονάδα καθώς θα φοβάται μήπως ο προηγούμενος ένοικος είχε τον ιό. Θα διστάζει να πάρει το πρωινό του ιδίως όταν είναι self service, μαζί με τους υπόλοιπους πελάτες.

Θα φοβάται να ακουμπήσει την πετσέτα του στις πολυχρησιμοποιημένες ξαπλώστρες.

Και δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα γίνονται συνεχόμενες απολυμάνσεις σε δωμάτια, κοινόχρηστους χώρους, εστιατόρια, μπαρ, παραλίες. Ούτε ότι θα ζούμε απομονωμένοι μέσα στις γυάλες.

Φαντάζομαι δεν θα θέλαμε να είμαστε ξαπλωμένοι στην ξαπλώστρα με το αντιηλιακό μας, να διαβάζουμε το βιβλίο μας ή να ακούμε την μουσική μας  και στην διπλανή να έρχεται ο ειδικός με την μηχανή απολύμανσης και να εξαφανίζει τους ιούς.

Το μόνο που ίσως θα μας έδινε μία ελευθερία κίνησης και χαράς θα ήταν ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο με προσωπικά είδη και χωρίς να έχουμε την ανάγκη κανενός.

Αλλά έχουμε την εντύπωση ότι μάλλον κοστίζει κάπως ακριβά η συγκεκριμένη λύση. Αλλά υποσχόμαστε να το ψάξουμε.

Διαφορετικά διακοπές στα απανταχού εξοχικά για όσους διαθέτουν ή μονοήμερες εξορμήσεις και επιστροφή το βράδυ στην σιγουριά του σπιτιού για τους υπόλοιπους.

Ελπίζοντας πως τουλάχιστον του χρόνου όλα θα έχουν τελειώσει και θα είναι όπως πριν.