Μπόρα είναι. Θα περάσει.

Καραντίνα λοιπόν. Δεν την γνωρίζαμε. Δεν μας είχε ξανασυμβεί. ΄Έμελλε να έρθει και στην δική μας χώρα, στην όμορφη πόλη μας, στα μέρη που μέχρι χθες τριγυρνούσαμε ξένοιαστοι και χαρούμενοι και πολλοί δεν εκτιμούσαμε. Καλά λένε ότι, μόνο όταν χάσεις κάτι, τότε το εκτιμάς.

Και τώρα για το καλό το δικό μας, των αγαπημένων μας αλλά και όλων μας, πρέπει να κλειστούμε μέσα στο σπίτι μας. «Μένουμε σπίτι», είναι το νέο σύνθημα που έχει κατακλύσει όλα τα μέσα ενημέρωσης. Και περιμένουμε. Για όσο χρειαστεί…

Πολλές φορές ευχηθήκαμε να είχαμε τον χρόνο να αράξουμε στον καναπέ μας και να μην χρειαστεί να τρέχουμε από εδώ και από εκεί για δραστηριότητες και υποχρεώσεις.

Αλλά τότε ήταν προαιρετικό και φάνταζε ευχάριστο και ξεκούραστο. Τώρα όμως είναι κάτι που επιβάλλεται και είναι σχεδόν υποχρεωτικό. Τουλάχιστον για τους νοήμονες.

Και εκεί είναι που πέφτει η ψυχολογία στο πάτωμα και όλα μας τα κάνει μαντάρα. Γιατί όταν έχεις, σύμφωνα με τους ειδικούς πάντα, μία κάπως μεγαλύτερη ηλικία πρέπει να προσέχεις διπλά και τρίδιπλα.

Και αναγκάζεσαι να απομακρυνθείς από παιδιά και εγγόνια. Για να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες να μεταφέρει ό ένας στον άλλον, άθελά του πάντα, τον ιό.

Και αισθάνεσαι ότι τώρα που οι δικοί σου άνθρωποι είναι κλεισμένοι στο σπίτι, σε έχουν περισσότερη ανάγκη. Για να πάρουν μία ανάσα, για να μπορέσουν να ξεμυτίσουν αλλά λόγω παιδιών δεν μπορούν να το κάνουν. Και νιώθεις ένοχος που δεν μπορείς να ανταποκριθείς και η θλίψη σε πλημμυρίζει.

Και ζητάς συγνώμη που κάτι τέτοιες δύσκολες στιγμές δεν μπορείς να είσαι δίπλα τους, να τους βοηθήσεις, να τους συνδράμεις. Σίγουρα έχουν την δική τους οικογένεια, αλλά….

Ευτυχώς που υπάρχει και η τεχνολογία. Και μιλάς μαζί τους και τους βλέπεις μέσω skype ή με βιντεοκλήση.

Και τα μωρά τους, σου φαίνεται πως μεγάλωσαν και δεν χορταίνεις να τα κοιτάς και να τα μιλάς. Και στέλνεις φιλιά, πολλά φιλιά…

Αλλά σκέψου. Όλα γίνονται για το καλό. Και ελπίζεις ότι αυτή η δυσάρεστη κατάσταση σίγουρα δεν θα κρατήσει για πάντα.

Μπορεί να μην καταφέρουμε να χαρούμε την άνοιξη που έρχεται γεμάτη χρώματα και μυρωδιές,

ίσως το Πάσχα δεν θα είναι το ίδιο με τις άλλες χρονιές, αλλά ακόμα ελπίζουμε σε ένα καλοκαίρι με ανεβασμένη θερμοκρασία αλλά κυρίως διάθεση.

Και ναι. Υπομονή και τα καλύτερα έρχονται… Ίσως όχι με την ταχύτητα του λαγού, αλλά και η χελώνα είναι τόσο συμπαθητικό ζωάκι!!!