Βόλτα στην γειτονιά!

Ξεκίνησες για ψώνια στην γειτονιά. Να αγοράσεις ένα ψωμί, λίγο γάλα και κάτι άλλα μικροπράγματα που χρειάζεται μία οικογένεια. 

Φόρεσες ένα χαλαρό τζιν, το μακό λευκό μπλουζάκι και τα αθλητικά σου παπούτσια. Ο καιρός προμηνύεται ιδιαίτερα ζεστός αλλά ευτυχώς είναι νωρίς ακόμα.  Ότι πρέπει για μια εξόρμηση στα εμπορικά καταστήματα της περιοχής, για shopping therapy, με κατάληξη έναν καφέ στην πλατεία δίπλα στο μεγάλο συντριβάνι.

Η αλήθεια είναι ότι είχες καιρό να το κάνεις. Τις περισσότερες φορές πήγαινες στο super market που τα έχει όλα (και κλιματιστικό) και έκανες εκεί τις αγορές σου.

Είχες σχετικά καλή διάθεση. Περπατούσες και καλημέριζες γνωστούς που συναντούσες στο δρόμο και στα ισόγεια μαγαζάκια που βρίσκονταν στο διάβα σου.

Αλλά…. Κάτι άρχισε να σε ενοχλεί. Κάτι να μην σου αρέσει. Πολλά καταστήματα ήταν κλειστά, αν και η ώρα ήταν εργάσιμη. Ίσως ήταν νωρίς ακόμα.  Δεν ήθελες να πιστέψεις ότι είναι και αυτά υποψήφια για φούντο.

Το πιο άσχημο όμως που αντίκρυσες ήταν, ότι και άλλα, περισσότερα μαγαζιά από όσα θυμόσουν από την προηγούμενη φορά που έκανες κάτι ανάλογο, ήταν άδεια. Χωρίς ταμπέλες, χωρίς εμπόρευμα, χωρίς ράφια. Με αλληλογραφία και λογαριασμούς πεταμένα στο πάτωμα. Και με κάτι τεράστια ασπροκόκκινα χαρτιά κολλημένα στα τζάμια που έγραφαν: “Ενοικιάζεται”.

Για μια ακόμα φορά ένιωσες μέσα σου οργή και θυμό να σε κατακλύζει. Πριν λίγα χρόνια αυτή η περιοχή έσφυζε από ζωή, και τώρα….

Μια εγκατάλειψη, μία κατάντια, μια μελαγχολία. Άρχισες να μετράς τα ενοικιαστήρια. Και μετά λύπης διαπίστωσες ότι είναι σχεδόν περισσότερα από αυτά που λειτουργούν. Έριξες μια ματιά στο εσωτερικό των καταστημάτων. Στα περισσότερα οι πωλητές ήταν ελάχιστοι έως καθόλου. Μοναχικές φιγούρες μάλλον οι ιδιοκτήτες, που περίμεναν υπομονετικά να μπει έστω και ένας πελάτης, να κάνουν σεφτέ, όπως συνήθιζαν να λένε πιο παλιά. Αλλά εις μάτην.

Αντίθετα, πρόσεξες ότι τώρα λειτουργούν πιο πολλά καφέ. Από αυτά που προσφέρουν τα είδη τους σε χαμηλές τιμές και ελπίζουν να κερδίσουν από την πελατεία που ονειρεύονται να αυξηθεί. Πιθανόν να ποντάρουν περισσότερο στους άνεργους που συνεχίζουν δυστυχώς να αυξάνονται.

Πόσο κακό μας έκαναν? Και μάλλον συνεχίζουν να μας κάνουν. Αυτοί οι ακριβοπληρωμένοι πολιτικοί με τα πλάνα τα λόγια, με τα πανάκριβα κοστούμια. Και μάλλον δεν θα τιμωρηθούν ποτέ.

Πολιτικό κόστος!!! Το μόνο που φοβούνται ότι θα πληρώσουν για την επόμενη ίσως τετραετία. Και μετά ξανά προς την δόξα θα τραβούν. Και ο covid19 ήρθε και αποτέλειωσε ότι οι άλλοι είχαν αφήσει στην μέση...

Και όμως δεν έχουν όλοι μνήμη χρυσόψαρου. Είναι και κάποιοι που δεν ξεχνούν. Και ελπίζουν και πιστεύουν ότι θα αλλάξουν τα γεγονότα και κατά συνέπεια η ζωή μας. Προς το καλύτερο των πολλών. Της μάζας. Του λαού.

Και ναι, είσαι υπέρ του λαϊκισμού.  Αλλά με την σωστή έννοια: “ Λαϊκισμός σημαίνει: Πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυμιών και των αναγκών του απλού λαού».

Και ναι, είσαι αισιόδοξος. Και ακόμα μπορείς και ελπίζεις……………