Αναπολώντας την δημοκρατία!

Είμαστε η γενιά που τα έζησε όλα. Λίγο δικτατορία στα παιδικά χρόνια, όταν ευτυχώς δεν καταλαβαίναμε και πολλά….

Λίγο την εξέγερση των φοιτητών το 73 που μας έχει σημαδέψει.

Και μετά την μεταπολίτευση. Σε ένα περιβάλλον γεμάτο επαναστατικά τραγούδια που για πρώτη φορά στην εφηβική ζωή μας ακούγαμε και σιγοτραγουδούσαμε.

Και ύστερα η χρυσή εποχή της δημοκρατίας. Με δικαιώματα, διεκδικήσεις και αγώνες πάντα για κάτι καλύτερο.

Και στη συνέχεια...  σιωπή, Η ενήλικη ζωή γεμάτη με οικογένεια, παιδιά, δουλειά, υποχρεώσεις. Και όλοι συμβιβαστήκαμε. Καταθέσαμε τα όνειρά μας στο βωμό της καλής ζωής. Όχι απαραίτητα πλουσιοπάροχη. Αλλά ανθρώπινη. 

Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Ένα μεγάλο αυτοκίνητο για τον μπαμπά της οικογένειας για να μπορεί να ανταπεξέλθει και σε ένα μεγάλο ταξίδι και σε αμέτρητες διαδρομές ανά την Ελλάδα και όχι μόνο, και ένα μικρότερο για την μαμά για να πηγαίνει στην δουλειά της, αλλά να αντέχει και σε καθημερινές υποχρεώσεις, σε super market και μετακινήσεις μέσα στην πόλη.

Με οικονομία αλλά και κάποιο δάνειο η απόκτηση ενός εξοχικού στην θάλασσα ή το βουνό αναλόγως των προτιμήσεων. Και όλα καλά.

Τα παιδιά στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο γυμναστήριο, στις κάθε λογής δραστηριότητες και εμείς οι γονείς να καμαρώνουμε για τις επιδόσεις και να ονειρευόμαστε το καλύτερο για τα βλαστάρια μας, την συνέχειά μας.

Και έπειτα το όνειρο τελείωσε βάναυσα και η οικονομική κρίση μας χτύπησε την πόρτα. Το κατάπιαμε και αυτό και πονέσαμε και αγωνιστήκαμε και κλάψαμε και κάποια στιγμή αισθανθήκαμε ότι θα το αφήναμε πίσω μας.

Τελειώσαμε και με τα μνημόνια και νιώσαμε ότι θα καταφέρναμε ξανά να σταθούμε στα πόδια μας και θα διεκδικούσαμε ξανά την ζωή που κάποιοι με βίαιο τρόπο είχαν προσπαθήσει να μας αρπάξουν.

Και τότε ήρθε η πανδημία. Στην αρχή δεν της δώσαμε την σημασία που της άρμοζε. Με την αισιοδοξία του Έλληνα που όλα τα καταφέρνει, πιστέψαμε στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Και αν και λαός που δεν συμμορφώνεται καλά στην πειθαρχία, αποδείξαμε ότι όταν θέλουμε, μπορούμε. Ακολουθήσαμε κατά γράμμα τις συμβουλές των ειδικών και κάναμε πίσω τις επιθυμίες μας, την καθημερινότητά μας, την ζωή μας ολάκερη περιμένοντας να ξεπεράσουμε και αυτή την κακουχία, την άσχημη κατάσταση, την καταστροφή που ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα επάνω μας.

Αλλά δυστυχώς η κατάσταση όχι μόνο δεν καλυτέρεψε αλλά αντίθετα επιδεινώθηκε. Και μετά από ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας και τρεις γεμάτους μήνες από το lockdown που μας έβαλαν οι κυβερνώντες, το μόνο που διαπιστώνουμε είναι ότι έχουμε χάσει την δουλειά μας, την οικογένειά μας, τους κανονικούς ρυθμούς μας, την ζωή μας ολόκληρη και την δημοκρατία μας για την οποία άνθρωποι πάλεψαν και έχασαν την ζωή τους.

Και τι θα απαντήσουμε στα εγγόνια μας όταν με όλο το δίκιο τους θα μας ρωτήσουν τι κάναμε για να σώσουμε όλα όσα μέχρι τώρα ήταν δεδομένα, και κάποιοι εν μία νυχτί προσπάθησαν με ανέντιμο τρόπο να μας κλέψουν?