Όταν το μέσα σου δεν συμβαδίζει με την ηλικία σου!

Έχεις ακούσει, έχεις διαβάσει, έχεις συζητήσει για πολλές παρόμοιες περιπτώσεις. Τις περισσότερες φορές απλά χαμογελούσες και τίποτε άλλο. Βλέπεις τότε η ηλικία σου ήταν πολύ μικρή και όλα φάνταζαν ωραία στο νεανικό μυαλό σου.

Όμως τα χρόνια κύλησαν. Κακά τα ψέματα. Έχεις πλέον μεγαλώσει αρκετά. Τα παιδιά σου,  σου χάρισαν εγγόνια. Είσαι και επισήμως γιαγιά. Το προφέρεις και δεν το πολυπιστεύεις. Το ακούς από τα χειλάκια των μικρών αγοριών που τρέχουν στην αγκαλιά σου και δεν είσαι σίγουρη ότι απευθύνονται σε σένα.

Γιατί η ψυχή σου, οι ιδέες σου, οι ανησυχίες σου, δεν έχουν μεταβληθεί. Δεν έχουν αλλάξει. Και όταν ήσουν είκοσι χρονών, και τώρα που είσαι κάτι... παραπάνω, αισθάνεσαι να θέλεις τα ίδια πράγματα.

Μία όμορφη βόλτα στη θάλασσα, ένα κρασί δίπλα στο κύμα,

έναν αρωματικό καφέ που θα σου γαργαλάει την μύτη,

ένα ταξίδι που θα σε φορτώσει γνώσεις και εμπειρίες.

Και εννοείται πάντα με μια καλή παρέα. Με την ίδια εδώ και πολλά χρόνια που σε γεμίζει και σε κάνει να γελάς και να περνάς καλά.

Και όλα αυτά φορώντας ρούχα που σου άρεσαν και τότε. Ένα τζιν παντελόνι, ένα σορτσάκι, ένα λευκό πουκάμισο ή ένα μακό μπλουζάκι, ένα αθλητικό παπούτσι.

Ή και ένα κομψό  φόρεμα, συνδυασμένο με ψηλοτάκουνες γόβες.

Κάτι που δεν θα φορούσε ποτέ η μητέρα σου στην ηλικία σου. Και που σύμφωνα με τα άρθρα που διαβάζεις σε κάποια περιοδικά είναι απαγορευτικά για ηλικίες πάνω από τα πενήντα! Κάποιοι κακοπροαίρετοι θα το έλεγαν "παλιμπαιδισμός".  

Άστους να λένε. Εσύ το ονομάζεις  καλή διάθεση, αισιοδοξία, χαρά και κέφι για την ζωή.