Οι παλιές φωτογραφίες

Ανεβοκατέβαζες πράγματα από το πατάρι, προσπαθώντας επιτέλους να το συμμαζέψεις λίγο, και έπεσες πάνω σε ένα μεγάλο ξύλινο κουτί. 

Αναρωτήθηκες πόσο καιρό να βρισκόταν εκεί και τι να περιείχε. Το πήρες μαζί σου και το ακούμπησες κάπου. Συνέχισες τη δουλειά σου και σχεδόν το ξέχασες.

Μετά από πολλές ώρες και αφού είχες κουραστεί, προσπαθώντας να τακτοποιήσεις όλον αυτό τον συρφετό που είχες κατεβάσει, το είδες μπροστά σου.

Λίγο η κούραση, λίγο ότι χρειαζόσουν ένα διάλειμμα, έφτιαξες καφέ, το τράβηξες κοντά σου και το άνοιξες.

Ξαφνιάστηκες. Σίγουρα ήταν δικό σου. Αλλά… Πότε το είχες τοποθετήσει στο πατάρι?

Πίεσες αρκετά το μυαλό σου αλλά... θυμήθηκες. Σου το είχε φέρει κάποτε η μητέρα σου από το πατρικό σας, μαζί με πολλά άλλα, ίσως λίγο αργότερα από τον γάμο σου, και απλά το ανέβασες στο πατάρι και το ξέχασες.

Παλιές φωτογραφίες όλες δικές σου, κιτρινισμένες από τον χρόνο.

Και ξαφνικά ανακαλύπτεις πράγματα για τη ζωή σου που έχεις ξεχάσει ή έχεις αφήσει πίσω σου. Φωτογραφίες από μία άλλη εποχή, σε απεικονίζουν σε διάφορες στιγμές της ζωής σου. Στο πατρικό σου σπίτι σαν μωρό, σαν παιδί, στο σχολείο, σε εκδρομές, σε εκδηλώσεις. Φωτογραφίες με συγγενείς, με συμμαθητές, με φίλους, με παλιούς έρωτες. Ορισμένες ασπρόμαυρες, άλλες έγχρωμες, αλλά όλες φυσικά εκτυπωμένες. Τότε δεν είχατε ψηφιακή μηχανή. 

Σε πολλές υπάρχουν και τα αρνητικά. Γραμμένα με το δικό σου χέρι:

"Με τους γονείς μου σε εκδρομές" ," Στο σπίτι τα Χριστούγεννα" , "Mε τα ξαδέλφια μου σε διακοπές", "Στο χορό του Σχολείου", "Κοπάνα στη Δευτέρα Λυκείου (όλοι μαζί πήγαμε στη θάλασσα)", "Στην παρέλαση την 28^η Οκτωβρίου και την 25^η Μαρτίου", "Αναμνήσεις από την πενθήμερη της Τρίτης Λυκείου", "Από μια εκδρομή με τη Σχολή, όταν ήμουν φοιτήτρια", "Μεταμφιεσμένοι τα Καρναβάλια γυρνώντας στην πόλη", "Με τις κολλητές μου", "Με τα πρώτα φλερτ", "Οι πρώτες διακοπές χωρίς γονείς", κλπ. κλπ. κλπ.

Αισθάνεσαι μια γλυκιά μελαγχολία παρατηρώντας τες και αναλύοντάς τες. Όλες έχουν κάτι να σου θυμίσουν, κάτι να σου πουν.

Αγαπάς τις αναμνήσεις σου και αισθάνεσαι ότι τις θέλεις πίσω στη ζωή σου. Αποφασίζεις να τις τοποθετήσεις σε άλμπουμ αλλά να τις σκανάρεις κιόλας για να τις χαίρεσαι και ψηφιακά.

Γιατί είναι κομμάτι δικό σου και κάποια στιγμή θα τις μοιραστείς με τα παιδιά σου για να σε γνωρίσουν ακόμα καλύτερα.