Παρασκευή και 13!

Η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται. Ο λαός γνωρίζει πολλές παροιμίες από τα παλιά τα χρόνια. Και προσπαθεί να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Βέβαια για εμάς τους απανταχού Έλληνες πάντα γουρσούζικη θεωρούσαμε την Τρίτη. Όταν είχαμε κράτος δικό μας ανεξάρτητο. Τώρα που έχουμε βουλιάξει στην παγκοσμιοποίηση ακολουθούμε και τα ξένα ήθη και έθιμα. Τα προσαρμόζουμε στα μέτρα μας και τα οικειοποιούμαστε.

Παρόλα αυτά ο ήλιος ξεπρόβαλε λαμπρός στην πόλη μας. Αν και μέσα Νοέμβρη κυκλοφορείς άνετα με ένα απλό μπλουζάκι χωρίς μπουφάν και χαίρεσαι την ζέστη.

Επειδή η ζωή συνεχίζεται μία έξοδος για να διεκπεραιώσεις τις υποχρεώσεις που τρέχουν θεωρείται απαραίτητη και ίσως αλλάξει λίγο την διάθεση ή έστω την καλυτερέψει.

Απαραίτητα εφόδια μάσκα, αντισηπτικά, κινητό, ταυτότητα. Στην είσοδο στέλνεις το μήνυμα, παίρνεις την επιβεβαίωση και ορμάς…

Η κίνηση αρκετά έντονη για τις μέρες που ζούμε. Άλλοι για ψώνια, κάποιοι για άσκηση και τα τετράποδα σχεδόν σε κάθε βήμα ακολουθούν με το λουρί το αφεντικό που τα έβγαλε βόλτα.

Άνθρωποι καλυμμένοι με μάσκες υφασμάτινες, χρωματιστές ή και μίας χρήσεως κυκλοφορούν συνήθως ανά δύο και συζητούν έντονα. Για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Για τα όσα ακούμε στην τηλεόραση και διαβάζουμε στο διαδίκτυο.

Σε ορισμένους ο φόβος είναι διάχυτος σε κάθε λέξη, σε κάθε κίνηση. Άλλοι περισσότερο χαλαροί διαμαρτύρονται που δεν μπορούν να κάτσουν να πιούν ένα καφέ και αναγκάζονται να στέκονται όρθιοι και να περιφέρονται σαν άδικες κατάρες!

Τα μαγαζάκια με τις βιτρίνες τους φορτωμένες με εμπορεύματα σε κοιτούν παραπονεμένα πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες με τις ασφαλείς κλειδαριές.

Φροντίζεις να τελειώσεις γρήγορα τις δουλειές σου και να επιστρέψεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου.

Η διαδικασία σε κουράζει και σε εξαντλεί. Να απολυμάνεις τα χέρια σου, να αφαιρέσεις την μάσκα, να βγάλεις τα ρούχα σου να αεριστούν στο μπαλκόνι.

Και μετά να χωθείς ξανά στην ενημέρωση από τα κοινωνικά δίκτυα και να περιμένεις να ακούσεις και άλλα μέτρα προστασίας αλλά και περιορισμούς. Της ζωής σου! Που δυστυχώς δεν είναι και απεριόριστη.

Και τότε μέσα σε αυτή την κατήφεια και την απελπισία πρέπει εσύ μόνος σου να  βρεις την δύναμη να δεις θετικά τα πράγματα και να ελπίσεις ότι κάποτε όλα θα τελειώσουν.

Ότι είναι μία ακόμα δοκιμασία που θα έχει αίσιο τέλος και θα σε φέρει πιο κοντά στους αγαπημένους σου που έχεις τόσο καιρό στερηθεί και επιθυμήσει.

Ότι απλά είναι θέμα χρόνου και πρέπει να περιμένεις υπομονετικά να τελειώσει…