Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ...

Στέκεσαι μπροστά στο παράθυρό σου και άνθρωποι πηγαινοέρχονται, μιλούν δυνατά, γελούν, μαλώνουν, ζουν. 

Δεν τους βλέπεις, δεν τους ακούς, δεν τους προσέχεις. Το βλέμμα σου είναι καρφωμένο στο κενό και η ψυχή σου άδεια. 

Ζεις στο περιθώριο. Ζωσμένος με αναμνήσεις και άσχημα συναισθήματα. Αρνείσαι να βγεις από το καβούκι σου, να αντιμετωπίσεις ξανά τη ζωή.

Ο λόγος? Ένας άσχημος χωρισμός. Ίσως ένα δύσκολο διαζύγιο.

Και μια μορφή κατάθλιψης που σε εμποδίζει να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου.

Βρίσκεσαι μόνος στο σπίτι και βρίσκεις παρηγοριά μόνο στο ποτό. Δεν είσαι αλκοολικός. Τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά τώρα τελευταία μόνο με την βοήθεια του ουίσκι μπορείς και κλείνεις τα μάτια και κοιμάσαι.

Ok, το καταλαβαίνουμε. Πόνεσες, πικράθηκες, απογοητεύτηκες, ίσως έκλαψες, αλλά φθάνει. Αρκετά. Πρέπει να δώσεις ένα τέλος σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση.

Δεν σου λέμε να πάρεις τους δρόμους για να βρεις άμεσα ένα νέο έρωτα για να τον αντικαταστήσεις. Θα μπορούσες απλά να βγεις έξω. Στο φως. Στον ήλιο. Στον αέρα. Να δεις. Να γνωρίσεις. Να επικοινωνήσεις.

Στην αρχή δεν θα είναι και πολύ εύκολο. Αλλά αν προσπαθήσεις, θα ξανακερδίσεις την ζωή που λαχταράς και ονειρεύεσαι.

Το πιο σημαντικό για σένα είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να του δώσεις την ευκαιρία να γιατρευτεί. 

Μην βιάζεσαι να μπλεχτείς σε άλλη σχέση. Πάρε τον χρόνο σου. Να σκέφτεσαι ότι κάτι μεγάλο, κάτι μαγικό σε περιμένει, αρκεί να είσαι εκεί όταν θα έρθει.