Ποιος πιστεύει στο μάτι?

Πολύς ντόρος για το συγκεκριμένο θέμα. Συζητήσεις και απόψεις, όχι μόνο από άτομα τρίτης ηλικίας, που θα ήταν λογικό και αναμενόμενο, αλλά και από νέους ανθρώπους έως και από νεαρά παιδιά.

Ο λόγος? Ο φθόνος, η ζήλεια, η κακεντρέχεια  για όσα είμαστε, για ότι έχουμε, για τον τρόπο ζωής μας, για τις κατακτήσεις μας σε προσωπικό ή και επαγγελματικό επίπεδο. Για την ομορφάδα μας βρε αδελφέ!!! ‘Η και για το τίποτα. Κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά για να μας ενημερώσει.

Νιώθουμε όμορφα, περνάμε καλά, διασκεδάζουμε, γελάμε. Και νιώθουμε κάποιο έντονο βλέμμα να μας καρφώνει.  Μια ανατριχίλα διαπερνά το κορμί μας. Απροσδιόριστη. Ανεξήγητη.

Και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου αρχίζουν τα δύσκολα. Το μυαλό μας δεν ησυχάζει. Η ψυχή μας δεν γαληνεύει. Μας τρώει κάτι. Δεν είμαστε άρρωστοι, δεν έχουμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, αλλά μας βασανίζουν σκέψεις, ιδέες, αποφάσεις. Το κεφάλι βαρύ, ασήκωτο. Τα μάτια θολά, έτοιμα να αρχίσουν να κλαίνε άνευ λόγου και αιτίας. Μία είδους κομμάρα κατακλύζει το σώμα. Όλα χάνουν την ομορφιά τους και τα χειρότερα έρχονται…

Και τότε, αν είμαστε τυχεροί, μας περιλαμβάνει η ξεματιάστρα που βρίσκεται σχεδόν σε κάθε ελληνική οικογένεια.

Διαβάζει ευχές. Λέει ακαταλαβίστικα. Καίει λουλούδια από την εκκλησία. Ανάβει φωτιές πάνω από το κεφάλι μας. Μας ραντίζει με λάδι και νερό αγιασμένο. Και συνάμα σταυροκοπιέται και μας κοιτά παράξενα.

Μέσα μας απορούμε. Προβληματιζόμαστε. Νιώθουμε παράξενα. Βλέπεις είμαστε μορφωμένοι άνθρωποι, με σπουδές, με πτυχία, με σκέψη, με λογική. Δεν είμαστε σίγουροι για αυτό που διαδραματίζεται γύρω μας και έχει στόχο εμάς τους ίδιους.

Και ενώ ταλαντευόμαστε ανάμεσα σε λογική και έθιμα, αρχίζουμε και αισθανόμαστε καλύτερα, πολύ καλύτερα μπορώ να πω.

Και κοιτάμε την ξεματιάστρα μας να χασμουριέται με τις ώρες και να αναρωτιέται πως και δεν σκάσαμε με τόσο… μάτι.

Και μας συμβουλεύει να έχουμε πάντα πάνω μας ένα ματόχαντρο. Για να προστατευθούμε από αυτούς που έχουν την δύναμη να ματιάζουν. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε να γίνουμε δέκτες της αρνητικής ενέργειας κάποιων κακών(?) ανθρώπων.

Και εκεί είναι που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Και δεν μπορεί να εξηγήσει πως ένα βλέμμα είναι ικανό να δημιουργήσει τόσο κακό.

Πάντως για καλό και για κακό να έχουμε ένα φυλακτό μαζί μας. Αχρείαστο ας είναι.....