Σαν σήμερα στην γιορτή σου!

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Ούτε θυμάμαι πια πόσα. Αλλά στην άκρη του μυαλού μου όλα είναι τόσο ζωντανά, τόσο ξεκάθαρα, σαν να  ήτανε χθες.

26 Οκτωβρίου. Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Η γιορτή σου μπαμπά μου!

Το πρωί πηγαίναμε πάντα στην εκκλησία για να τιμήσουμε τον άγιο της πόλης μας. Οικογενειακώς.

Μετά επιστροφή στο σπίτι. Η μαμά είχε ήδη στρώσει με τα γιορτινά το σπίτι και εμείς, τα παιδιά, αναλαμβάναμε τις τελευταίες λεπτομέρειες της γιορτής.

Να γεμίσουμε τις φοντανιέρες με τα τέλεια σοκολατάκια. Να ετοιμάσουμε τα ποτηράκια του λικέρ.

Να τοποθετήσουμε τα δεύτερα (γλυκά) στο ψυγείο.

Να βάλουμε τους ξηρούς καρπούς στις κρυστάλλινες πιατέλες.

Να κόψουμε φρέσκα λουλούδια από τον κήπο για τα βάζα.

Μέσα σε ένα σπίτι που λαμποκοπούσε και περίμενε…

Από το πρωί ξεκινούσαν οι επισκέπτες. Για να ευχηθούν ένα «Χρόνια Πολλά» και να πιούν ένα καφεδάκι για το καλό.

Το μπρίκι έπαιρνε φωτιά και δεν προλάβαινε να γεμίζει και να αδειάζει. Ένας τούρκικος καφές με μπόλικες φουσκάλες με ολίγη, ή γλυκό ή και σκέτο ανάλογα τις προτιμήσεις.

Εμείς τα κορίτσια της οικογένειας τρέχαμε να εξυπηρετήσουμε και να βοηθήσουμε. Τα κουλουράκια, τα λικέρ, τα γλυκά είχαν την τιμητική τους και άδειαζαν και γέμιζαν συνεχώς.

Το μεσημέρι ένα διάλειμμα για φαγητό και ξεκούραση και ερχόταν το απόγευμα. Τρέχαμε να φορέσουμε τα καλά μας και να ανάψουμε όλα τα φώτα.

Σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού και κυρίως έξω από το σπίτι στην βεράντα, στην είσοδο. Το σπίτι πλημμύριζε με  φως! Και έδινε το σύνθημα της γιορτής και προσέλκυε συγγενείς, φίλους, γείτονες.

Και το πάρτι άρχιζε. Σε λίγη ώρα το σπίτι γέμιζε. Η χαρά περίσσευε. Το τραπέζι γεμάτο μεζεδάκια και το κρασί άφθονο. Η μουσική στο τέρμα. Τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα μασουλώντας γλυκά και καλούδια.

Οι μεγάλοι τσιμπολογούσαν, έπιναν και συζητούσαν δυνατά. Αν η συζήτηση πήγαινε προς τα αθλητικά ή την πολιτική οι τόνοι ανέβαιναν, οι φωνές περίσσευαν αλλά ποτέ δεν ξεπερνούσαν τα όρια ώστε να χαλάσουν το κέφι.

Οι ώρες περνούσαν ευχάριστα και όσο περισσότερος κόσμος συνέρρεε, τόσο περισσότερο πετυχημένη θεωρούσαν οι μεγάλοι την γιορτή.

Και εσύ μπαμπά μου ήσουν κούκλος φορώντας το γιορτινό σου κοστούμι με την ασορτί γραβάτα.

Όταν έφευγαν όλοι, χωνόμασταν πάντα στην αγκαλιά σου και σου ευχόμασταν μπαμπά, Χρόνια πολλά, χαρούμενα, ευτυχισμένα.  

Γιατί τότε πιστεύαμε στο πάντα. Κάτι που από τότε που έφυγες από κοντά μας, ισχύει μόνο στην ψυχή μας και στην καρδιά μας!