Στην κόρη μου που γιορτάζει!

Όταν γεννήθηκες ήταν μία όμορφη και γλυκιά φθινοπωρινή μέρα. Από το πρωί αισθανόμουν κάποια πονάκια αλλά δεν τα έδινα και ιδιαίτερη σημασία.

Θυμάμαι είχε λαϊκή αγορά στην γειτονιά μας. Τριγύριζα με την κοιλιά στο στόμα ανάμεσα σε πολύ κόσμο και ψώνιζα φρούτα και ζαρζαβατικά. Κάτι λευκά σταφύλια τραγανά χωρίς κουκούτσια μου τράβηξαν την προσοχή και έσπευσα να τα αποκτήσω.

Είχα φυσικά παρέα τον πατέρα σου. Είχε πάρει άδεια από την δουλειά του για να μην χάσει την πολύτιμη στιγμή της έλευσής σου στον κόσμο μας.

Οι υπόλοιπες ώρες κύλησαν μάλλον ήσυχα. Μία διάθεση να τακτοποιώ τα πάντα και ενδιάμεσα παύσεις και ανάπαυση στον μεγάλο καναπέ.

Το απόγευμα οι ενοχλήσεις ήταν πιο έντονες. Τηλέφωνο στον γιατρό, επίσκεψη στο ιατρείο του και καθησυχασμός. Δεν ήρθε ακόμα η ώρα.

Κατά τις 11 το βράδυ αδιαφορώντας και για τον γιατρό και για τους άλλους ειδήμονες, φόρτωσα την βαλίτσα με όλα τα απαραίτητα στο αυτοκίνητο (ένα FIAT UNO είχαμε τότε) και με οδηγό τον σύζυγο ξεκινήσαμε για την κλινική.

Εκείνη την Τρίτη μιλούσε ο Κούβελας που ήταν υποψήφιος δήμαρχος στις επερχόμενες εκλογές. Είχε τελειώσει η ομιλία και το πλήθος προσπαθούσε να φύγει και προκαλούσε φοβερό μποτιλιάρισμα.

Με κορναρίσματα και αρκετό άγχος καταφέραμε και φθάσαμε εγκαίρως στον προορισμό μας. Ο γιατρός ειδοποιήθηκε άμεσα, οι διαδικασίες επιταχύνθηκαν και στις 00.15 άκουσα το κλάμα σου.

Πιστεύω ότι ήταν μία μαγική στιγμή. Τόσους μήνες που σε κουβαλούσα πάντα μαζί μου, προσπαθούσα να φαντασθώ πως θα ήσουν. Αγόρι ή κορίτσι κατ’ αρχάς, αλλά κυρίως πως θα ήταν το πρόσωπό σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, τα χαρακτηριστικά σου. Αν θα έμοιαζες σε κάποιον από τους δυο μας ή αν θα είχες μία τελείως διαφορετική εμφάνιση, μιας και όπως φανταζόμουν ήδη, θα ήσουν πολύ ανεξάρτητος χαρακτήρας.

Ως δια μαγείας οι πόνοι, η ταλαιπωρία εξαφανίστηκαν και η ευτυχία στην εικόνα της μορφής σου κατέκλυσε όλες τις αισθήσεις και τα συναισθήματα. Ήσουν πολύ, πολύ…. καλύτερη από ότι φανταζόμουν. Το ωραιότερο μωρό του κόσμου. Το δικό μου μωρό.

Ύστερα όλα όσα ακολούθησαν απλά μεγάλωναν την λατρεία και την αγάπη που σου είχα. Η σχέση μας δυνάμωνε μέρα με την μέρα και εμένα προσωπικά μου πρόσφερε αμέτρητες στιγμές ευτυχίας.

Αλλά και εσύ από την πλευρά σου ήσουν δοτική και γεμάτη χαρά. Περνούσες καλά μαζί μου και μου το έδειχνες με κάθε τρόπο.

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στην ζωή μου και σου εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη πλάι στον άντρα σου που αγαπάς και στον γιο σου που λατρεύεις.

Χρόνια σου Πολλά μικρή μου πριγκίπισσα!!!