Του παιδιού μου το παιδί!

Κάθε πρωί περιμένεις να το δεις. Να το σφίξεις στην αγκαλιά σου, να το γεμίσεις φιλιά, να χαρείς το γλυκό του προσωπάκι και το υπέροχο γέλιο του.

Όταν ακούγεται ο θόρυβος από το ασανσέρ ανοίγεις την πόρτα και κυριολεκτικά το αρπάζεις από τα χέρια των γονιών του.

Χαίρεσαι όταν είσαι δίπλα του. Του μιλάς, του τραγουδάς, του λες παραμύθια.

Πολλές φορές βάζεις μουσική και χορεύεις μαζί του. Και εκείνο ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σου και λικνίζεται μαζί σου.

Όταν έρχεται η ώρα να φάει, το παρατηρείς να μασάει με τα χαριτωμένα νέα δοντάκια του και να χαμογελάει με ενθουσιασμό και όρεξη.

Ιδίως αν το φαγητό είναι της αρεσκείας του. Γιατί τώρα τελευταία έχει και την δική του άποψη στο συγκεκριμένο θέμα και μάλλον την υπερασπίζεται πολύ σθεναρά.

Νιώθεις ότι ώρες-ώρες δοκιμάζει τα όριά σου. Και παίζει μαζί σου. Αλλά ένα χαμόγελό του σε κάνει χαλί να σε πατήσει.

Αισθάνεσαι τα μάτια του καρφωμένα επάνω σου και οι άμυνές σου διαλύονται και καταρρίπτονται πανηγυρικά.

Τρελαίνεσαι να το παίζεις  και να δένεσαι περισσότερο μαζί του. Κάθε μέρα είναι και κάτι το ξεχωριστό.

Το βλέπεις να μεγαλώνει κάθε στιγμή με αλματώδη ταχύτητα και απλά το καμαρώνεις. Μία καινούργια κίνηση, μία νέα λέξη, μία πιο θερμή αγκαλιά,

ένα πιο ζεστό φιλί και αισθάνεσαι απλά να πετάς.

Και η κούραση που κάποια στιγμή έρχεται, και η έλλειψη χρόνου για τον εαυτό σου, και η δέσμευση. Όλα αισθάνεσαι ότι είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το γνωρίζεις. Αλλά…..

Εξάλλου δεν θα είναι για πάντα. Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα και οι καταστάσεις μεταβάλλονται.  Οπότε να το χαρείς όσο μπορείς.

Όταν τα παιδιά σου ήταν μωρά, αρκετές φορές δυστυχώς, λόγω υποχρεώσεων, δεν είχες την δυνατότητα να μείνεις πολύ χρόνο μαζί τους. Εργαζόμενη, νοικοκυρά, σύζυγος, μάνα. Δεν μπορούσες να ζήσεις την κάθε στιγμή, το κάθε χαμόγελο, την κάθε καινούργια λέξη, το κάθε νέο κατόρθωμα τους γιατί απλούστατα έλειπες κάποιες ώρες από την ζωή τους. 

Τώρα όμως ο χρόνος είναι με το μέρος σου και λατρεύεις να είσαι παρούσα σε κάθε νέα στιγμή. Αισθάνεσαι ότι κερδίζεις τον χαμένο χρόνο.

Και πλέον έφθασες στο σημείο να ενστερνίζεσαι απόλυτα την ρήση: "Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί μου"