Μήπως είσαι χαζογιαγιά?

Σήμερα για μία ακόμα φορά ήρθε στο σπίτι σου για να περάσει την μέρα του μαζί του. Τον περίμενες με λαχτάρα και ανυπομονησία. Είχες να τον δεις μέρες. Όταν άνοιξες την πόρτα όρμησε στην αγκαλιά σου. Τον φίλησες και τον χάιδεψες απαλά.

Σου ήρθε ξανά έντονα η γλυκιά μυρωδιά της μωρουδίλας. Μια οσμή ανακατεμένη με αφρόλουτρο, παιδικές κρέμες και ταλκ. Φορούσε ένα παντελόνι με σχέδια και ένα μακό μπλουζάκι. Εννοείται και παπούτσια. Αφού ήρθε περπατώντας, (Φυσικά και όχι μόνος του – Είναι τόσο μικρός ακόμα!)

Δεν έμεινε για πολύ στην αγκαλιά σου. Γλίστρησε απαλά και άρχισε και πάλι να περιεργάζεται τον χώρο. Θυμήθηκε που είχες κρύψει τα παιχνίδια του και έσπευσε να τα ανακαλύψει.

,

Πόσο χαίρεσαι να τον βλέπεις να μεγαλώνει? Κάθε μήνα, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα. Η διαφορά είναι πλέον ολοφάνερη. Σε ξαφνιάζει πάντα ευχάριστα.

Του έδωσες μπισκότα. Ξέρεις ότι του αρέσουν. Δεν του τα έσπασες σε κομματάκια, όπως συνήθιζες παλαιότερα. Τώρα έχει αρκετά δόντια και μάλλον τα καταφέρνει. Του το έδωσες ολόκληρο και εκείνος το κράτησε στο χέρι του και άρχισε σιγά σιγά να το φέρνει κοντά στο στόμα του, να το δαγκώνει, να το μασάει, να το καταπίνει. Σαν ποντικάκι κρατς κρατς.

Φέρνεις στο νου σου πως ήταν πέρσι τέτοια εποχή και τρομάζεις ευχάριστα με την ολοφάνερη αλλαγή.

Έπαιξε αρκετές ώρες με τα παιχνίδια του αλλά πάντα με σένα παρέα. Δεν του πολυαρέσει η μοναξιά. Μήπως αρέσει σε πολλούς άλλωστε?

Έφτιαξε τουβλάκια, πύργους, σχέδια. Και εσύ εκεί. Να παρακολουθείς τα επιτεύγματα του με το στόμα σχεδόν ανοιχτό.

Μην το αρνείσαι. Τον καμαρώνεις. Τον λατρεύεις. Γίνεσαι και εσύ παιδί μαζί του, κυλιέστε στο πάτωμα, τραγουδάτε, λέτε ιστορίες και παραμύθια. Γελάτε δυνατά.

Κάποια στιγμή αποκαμωμένος από το παιχνίδι έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε στην αγκαλιά σου. Τον μετέφερες απαλά στο κρεβάτι και τον σκέπασες με ένα σεντόνι. Και έμεινες ώρα να τον παρατηρείς, παρακολουθώντας ακόμα και την ανάσα του.

Όταν με το καλό ξύπνησε, με την ίδια ενεργητικότητα και διάθεση ξανάρχισε να παίζει, να τρέχει, να πειράζει, να ανακατεύει.

Και εσύ δίπλα του για να προλάβεις την καταστροφή, αλλά και για να τον παίρνεις αγκαλιά κάθε λίγο και να τον γεμίζεις φιλιά.

Και τώρα που το σκέφτεσαι, ναι είσαι χαζογιαγιά δεν το αρνείσαι. Εξάλλου είναι τέλειο συναίσθημα.