Εκεί που είσαι ήμουνα, εδώ που είμαι θα ‘ρθεις

Το άκουγες τόσο συχνά στην ζωή σου. Από την γιαγιά σου, τον παππού σου, τους γονείς σου…. Γελούσες και ψιλοκορόιδευες. Εσύ τότε, ήσουν τόσο, μα τόσο παιδί. Και όλα αυτά τα άκουγες βερεσέ.  Οι συμβουλές, οι υποδείξεις, οι νουθεσίες τους προς το πρόσωπό σου, συνήθιζαν να μπαίνουν από το ένα αυτί σου και να βγαίνουν από το άλλο.
Και τα χρόνια κύλησαν. Τόσο γρήγορα λέμε πάντα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πέρασαν μάλλον φυσιολογικά. Απλώς εσύ τρέχοντας να προλάβεις να τα έχεις όλα τέλεια, να είσαι πάντα σωστός σε υποχρεώσεις και καταστάσεις,  κάπου χάθηκες στο μέτρημα.

Και μια μέρα κοιτάζοντας τον καθρέπτη σου πιο καθαρά, πιο ουσιαστικά, απλά διαπίστωσες ότι δεν είσαι πια ο ίδιος. Παρατηρούσες το πρόσωπό σου και νόμιζες ότι δεν ήσουν εσύ.

Και κάπου εκεί σε έπιασε πανικός. Και φόβος. Και τρόμος. Για όλα όσα πέρασαν και δεν πρόλαβες να ζήσεις.

Αλλά αυτό τελικά σε αφύπνισε. Και τώρα? Τώρα αισίως αισθάνεσαι ότι έφθασες στην απέναντι πλευρά. Και λες αισίως, γιατί δυστυχώς κάποιοι δεν έχουν αυτό το πλεονέκτημα. Είναι και αυτό ένα προνόμιο που δεν πρέπει να παραβλέψεις.

Και είχες την ευτυχία να δεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, να πηγαίνουν σχολείο, πανεπιστήμιο. Να ανοίγουν τα δικά τους φτερά και να δημιουργούν την δική τους οικογένεια.

Και συνειδητοποίησες απλά και ήρεμα ότι, ναι τα χρόνια πέρασαν. Και πλέον είναι η σειρά σου να σιγοψιθυρίζεις το ρεφρέν «Εκεί που είσαι ήμουνα, εδώ που είμαι θα ‘ρθεις »  

Και χαίρεσαι να βλέπεις τα παιδιά σου να γελούν. Και να κάνουν τα ίδια με σένα. Είναι η συνέχειά σου. Και είσαι ευτυχισμένος που υπάρχουν στην ζωή σου.

Συναισθήματα. Άλλοτε σου φέρνουν δάκρυα και άλλοτε γέλιο. Και αυτό είναι το πιο όμορφο στη ζωή. Και δια του λόγου το αληθές εσύ και πάλι αρνείσαι να το βάλεις κάτω. Δεν θεωρείς ότι η ζωή σου τέλειωσε, γιατί τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχεις γευθεί. Και είναι μπροστά σου. Και σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις.

Γιατί απλούστατα:  "Η ζωή είναι ωραία"!!!