Εργασία και ευτυχία!

Από τότε που τελείωσες τις σπουδές σου, άρχισες να εργάζεσαι. Την 15η Ιουλίου πήρες το πτυχίο σου και την 1η Αυγούστου μπήκες στην λεγόμενη παραγωγική διαδικασία. Ίσα που πρόλαβες να κάνεις λίγες μέρες διακοπές στη θάλασσα που τόσο λατρεύεις.

Η δουλειά σου ήταν σχετική ακριβώς με αυτό που σπούδασες και που επιθυμούσες να ασχοληθείς.  

Τυχερή? Ναι με το Τ Κεφαλαίο. Έτσι τουλάχιστον ένιωθες τότε.

Κάθε... μέρα, για πολλά…χρόνια. Όμορφο εργασιακό περιβάλλον, πολύ ικανοποιητικός μισθός.  Δεν παραπονιέσαι, αλλοίμονο. Μετά παντρεύτηκες, έκανες και δύο παιδιά αλλά την δουλειά σου δεν σκέφτηκες ούτε στιγμή να την εγκαταλείψεις, γιατί πίστευες ότι σε ολοκλήρωνε σαν προσωπικότητα.

Πέρασαν έτσι τα χρόνια. Και τα παιδιά με τις γιαγιάδες, και τρέξιμο μέσα σε ένα απόγευμα να προλάβεις όλες τις υποχρεώσεις, και να τα παίξεις, και να τα διαβάσεις, και να τα πας σε όλες τις εξωσχολικές δραστηριότητες, γυμναστήριο, αγγλικά, μουσική κλπ. κλπ., και ενδιάμεσα να μαγειρέψεις, να κάνεις και τη νοικοκυρά. Ευτυχώς ο σύντροφός σου πάντα δίπλα σου σε όλα.

Και ήσουν οικονομικά ανεξάρτητη, και μπορούσες να ζήσεις μία άνετη ζωή και να κάνεις ταξίδια, που τα λατρεύεις, και να ψωνίσεις ότι ήθελες, και γενικώς να νιώθεις καλά.

Και όμως τώρα που το σκέφτεσαι, εκ των υστέρων πάντα, αισθάνεσαι ότι έχασες βασικά πράγματα. Όπως το να ξυπνάς ότι ώρα σου αρέσει, να πίνεις αργά και απολαυστικά τον καφέ σου, να διαβάζεις ένα βιβλίο που σε ευχαριστεί, να πηγαίνεις για ψώνια με τις φίλες σου, να κοιμάσαι τα μεσημέρια, να μαγειρεύεις γιατί σου αρέσει και όχι γιατί πρέπει, μα περισσότερο από όλα να έχεις περισσότερο χρόνο για τα παιδιά σου που τα λατρεύεις.

Όλα αυτά τα ανακάλυψες πολύ αργά, όταν ήδη τα παιδιά σου είχαν μεγαλώσει και σχεδόν ετοιμαζόταν να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν μακριά.

Ευτυχώς πρόλαβες να τα ζήσεις πριν αισθανθείς το σύνδρομο της άδειας φωλιάς. Και νομίζεις πως κατάφερες να κερδίσεις τον χαμένο χρόνο. Και να κτίσεις μια πιο γερή σχέση. Και νιώθεις ευλογημένη όπως συνηθίζεται να λέγεται στις μέρες μας. Μόνο που εσύ το εννοείς.

Αν είχες την δυνατότητα να ξανασχεδιάσεις τη ζωή σου, πιστεύεις ότι θα διάλεγες να μην εργάζεσαι.

Έχεις πλέον ξεπεράσει τις φεμινιστικές ιδέες που με αυτές γαλουχήθηκες. Αρκεί βέβαια να είχες και την οικονομική δυνατότητα να το επιλέξεις.

Γιατί κακά τα ψέματα, αν η εργασία ήταν αυτό που λένε ευτυχία, κανένας εργοδότης δεν θα σε πλήρωνε απλά για να είσαι ευτυχισμένος.