Εμείς που δεν γεννηθήκαμε με Facebook

Δεν ήταν της εποχής μας. Δεν το γνωρίζαμε. Δεν το θέλαμε.

Και ξαφνικά όλοι βρεθήκαμε να το διαχειριζόμαστε και να ψάχνουμε παλιούς συμμαθητές που έχουμε να τους δούμε πολλά… χρόνια, παλιούς έρωτες που δεν θυμόμαστε ούτε το πρόσωπό τους, γείτονες από το πατρικό μας που έχουμε ξεχάσει τα ονόματά τους, ξεχασμένους συγγενείς που βλέπουμε σε κάποιο γάμο ή και σε κάποια κηδεία, παλιούς συναδέλφους, που και όταν δουλεύαμε μαζί τους δεν τους γνωρίζαμε.

Κάνουμε αναζήτηση και προσπαθούμε να πεισθούμε ότι είναι τα ίδια πρόσωπα που έχουμε στη μνήμη μας. Και αρχίζει μια ανταλλαγή φωτογραφιών του τότε, και μία συζήτηση για το τώρα.

Ερωτήσεις του τύπου: «Παντρεύτηκες, έχεις παιδιά, που δουλεύεις, που πηγαίνεις διακοπές, πως περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου? Τι χόμπι έχεις? Αχ, πρέπει να μαγειρέψω. Σε αφήνω... Τα λέμε μετά"

Και μετά...  σιωπή. Μόνο like στις φωτογραφίες που ανεβάζουμε, Χρόνια Πολλά στα γενέθλια που εμφανίζονται στην πρώτη σελίδα, ευχές τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, το Πάσχα.

Εικονικοί φίλοι, εικονική πραγματικότητα.

Ένας ψεύτικος κόσμος βασισμένος στην ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία, για κοινωνικότητα, για την επιθυμία να ανήκει σε μία ομάδα, σε ένα αποδεκτό σύνολο.

Και σε κάθε έξοδο, σε κάθε δραστηριότητα να δείξουμε: που πήγαμε, τι φάγαμε, πως περάσαμε, με ποιους ήμασταν, τι τέλεια που είναι η ζωή μας!

Και δίπλα μας  να βρίσκεται η αληθινή, η όμορφη, η πραγματική ζωή που κυλάει τόσο...  γρήγορα.

Και πολλές φορές και όταν βρισκόμαστε με άλλους, πιο πολύ ασχολούμαστε με το κινητό και το check in και πολύ λιγότερο με τους δικούς μας ανθρώπους.

Και τώρα? Τι πρέπει να κάνουμε? Να μην συμβαδίζουμε με την εποχή? Να μην ακολουθούμε το ρεύμα? 

Και βέβαια όχι. Απλώς όπως λένε και στους έφηβους και στα παιδιά, όλα με μέτρο. Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε μονίμως ανοιχτό το Facebook και όλα να κινούνται γύρω από αυτό.

Υπάρχουν πολύ καλύτερα και πιο ευχάριστα πράγματα για να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο.

Ένα καλό βιβλίο, μια ενδιαφέρουσα ταινία, ένα ταξίδι, μια βόλτα, μια συζήτηση θα δώσουν πολύ περισσότερη ενέργεια και ευχαρίστηση και θα γεμίσουν τις μπαταρίες μας.

Δεν ξεχνάμε όμως ότι ζούμε σε καιρούς δύσκολους που για πολλούς ανθρώπους  ένα ταξίδι ή και ακόμα ένα βιβλίο ίσως δεν είναι εφικτό.

Και εκεί η εικονική πραγματικότητα ίσως να καλύπτει αυτές τις ανάγκες.